Je hebt alles in huis om je doel te bereiken. Met andere woorden je beschikt over alle hulpbronnen en bekwaamheden om je doel te bereiken.
“Er bestaan geen mensen zonder hulpbronnen, wel mensen met onvermogende stemmingen.”
Deze NLP vooronderstelling activeert het vermogen om leiding te nemen over je stemmingen, oftewel state management.
Misschien zit ik in de midlife crisis waar ik mij tegen verzet. In elk geval ervaar ik om mij heen toch ook een zekere gelatenheid bij mensen in dezelfde leeftijdsfase. Komt door de leeftijd? Door de economische crisis? Door teleurstellingen? En dat terwijl ik zelf elke dag meer en meer nieuwe inzichten krijg door opleidingen, door veel te lezen, de videoblog en andere sociale middelen er nu voor handen zijn, intervisiegroepen en niet te vergeten mijn eigen levenservaring. Ik ontdek dingen waarvan ik eigenlijk nu denk, wist ik dat maar eerder.
Ach, ik weet het nu. Ik heb nog een heel leven voor mij, toch?
Jeugd is geen leeftijd, het is een geestestoestand. Samuel Ullman
Het lijkt wel alsof ik een soort aangewakkerde honger naar leren heb. En dat is anders leren dan ik eigenlijk op school heb gedaan en geleerd. Leren van levenservaring, doen, fouten maken, dingen uitzoeken.
Snobistische gedachte maar het is allemaal van hetzelfde wat onze kinderen leren op school. Natuurlijk educatie is belangrijk. Maar leren we onze kinderen wel out of the box te denken? Wat onderscheidt onze kinderen van andere kinderen die ook diezelfde school hebben gedaan? De hoge cijfers? En betekent hoge cijfers garantie voor een succesvol(ler) leven? En hoe werkt dat op latere leeftijd uit? Er zijn toch ook nog andere vaardigheden nodig die maken dat je succesvol wordt? En wat is succesvol? Geld? Status?
Ik ben gezegend met twee pientere dochters die eigenlijk ook best ambitieus zijn. Ze willen hard leren op school. (Dat hebben ze niet van mij op die leeftijd.) Afgelopen weekend heb ik het mijn kinderen niet makkelijk gemaakt met mijn geprik over het waarom van goede cijfers en wat succesvol zijn in het leven voor hen is . “Hoe ziet succes er voor je uit?”
Voor mij is school niet dé basis tot succes. Het is een basis. Andere vaardigheden zijn er nodig alsook (zelf)bewust zijn van je mogelijkheden. Want je hebt alles in huis.
Hoe zet je ‘slim’ zijn dan om in daden en doen? Door boeren slimmigheid? Of hoort daar verantwoordelijkheid nemen voor je gedrag en daden ook bij? De regie voeren van je leven. Vallen en opstaan accepteren? Je verlies nemen? Of je winst of succes? Hoort daar ook bij om te ervaren en doen, fouten te maken, uit te proberen?
Wie zijn die succesvolle mensen van nu? Of van toen. De Einsteins, Roosevelt, Meryl Streep, Oprah Winfrey, (link inspiratiefilm) Zijn dat mensen die weinig fouten hebben gemaakt? Ik zou mij zo kunnen voorstellen dat het mensen zijn die juist heel veel dingen hebben gedaan en uitgeprobeerd, risico durfden te nemen, lef hebben en doorzettingsvermogen. En misschien zijn het juist niet altijd met die mensen met hoge cijfers.
Worden wij op school onderwezen om juist voor zekerheid te kiezen? Ja toch? En worden we dan niet middelmatig? Gemiddeld? Niet boven het maaiveld uitkomende? Is dat niet de mindset waarin wij nu leven en opgroeien? Doe maar gewoon dan doe je gek genoeg. “Zo hoort het “.
Boven het maaiveld schijnt de zon.
Durven wij mensen in onze kracht te stappen om daarmee je ware potentieel te laten zien aan de wereld. Nick Vujicic een man zonder armen en benen die ik laatst in het “echt” zag tijdens een congres in Amsterdam is voor een voorbeeld van iemand die zijn potentieel laat zien.
Iedereen heeft alle hulpbronnen in zich die nodig zijn om de gewenste resultaten te halen.
Eerder schreef ik over de prachtige tekst van Marianne Williamson die Nelson Mandela om 1994 uitsprak tijdens zijn inaugurale rede als president van Zuid-Afrika.
Laat je inspireren.
‘Onze diepste angst is niet dat we ontoereikend zijn.
Onze diepste angst is dat we oneindig machtig zijn.
Het is ons licht, niet onze duisternis
waar we het allerbangst voor zijn.
We vragen ons af:
Wie ben ik dat ik briljant, buitengewoon aantrekkelijk, getalenteerd en geweldig zou zijn?
Maar waarom eigenlijk niet?
Je bent toch een kind van God?
Je moet je niet kleiner voordoen dan je bent
opdat de mensen om je heen zich vooral niet onzeker zouden gaan voelen.
We zijn geboren om de luister van God uit te dragen die in ons woont.
Niet slechts in enkelen van ons, maar in ons allemaal.
Als wij ons licht laten schijnen, geven we anderen onbewust toestemming om dat ook te doen.
Als wij bevrijd zijn van onze eigen angst, bevrijdt onze aanwezigheid automatisch anderen.’Uit ‘A return to love’ van Marianne Williamson in 1992.
‘Our deepest fear is not that we are inadequate.
Our deepest fear is that we are powerful beyond measure. It is our light, not our darkness, that most frightens us.
We ask ourselves, who am I to be brilliant, gorgeous, talented, fabulous?
Actually, who are you not to be? You are a child of God. You’re playing small doesn’t serve the world.
There’s nothing enlightened about shrinking so that other people won’t feel insecure around you.
We are all meant to shine, as children do.
We were born to make manifest the glory of God that is within us.
It’s not just in some of us; it’s in everyone.
And as we let our own light shine, we unconsciously give other people permission to do the same.
As we’re liberated from our own fear, our presence automatically liberates others.’
En wat vind jij ervan? Wat houdt jou tegen?